Deiaren zain

Goizez, patioko
putzu gris isiletan,
eguzkia lainotan
dena zuri beltzean,
ikastolara bidean
imajinatzen zaitut
lau pareten artean
beti zaitut gogoan,ondoan,
bakardadean kantoian...

minez bizi gara
ezin dena eman
esan maite zaitut

goizez jantzi
eta ikastola bidean
lagunekin jolasten
zu bakarrik gogoan
zure zeldan idazten
isiltasuna etsai
flexo baten argitan
beti nago zure zai,ni ere bai
telefono deiaren zai

zutitu
beitu begietara
kemena
eta itxaropena
badakit
berriz ikusiko dut
argia
zure irrian