Himno de aragón (en aragonés)

Nos ha lebato o tiempo a ro cabo d'os suenios.
Un nuebo diya obrie as suyas alas dende o sol.
Oh tambors d'o zierzo, doblar ya as boiras,
y a las tucas puyara a boz.

O trango d'os sieglos trazo o suyo destín
que clama a la chustizia y a la libertá.
Brotaran os campos, ubiertos a os suyos zielos,
con a berde-a cabeza, os carrazo d'oro
y o no-machurriu ilibera d'a paz.

¡Luz d'Aragón, torre a ro aire, campana de soledá!
¡Que a tuya algaria cotine, río sin muga, a tuya ragón a tuya berdá!
Benzedor de tanto ixupliu, recordanza de eternidá,
lugar d'o grandaria d'ombres y mullers, ¡Aragón, bibirás!
Brila o tiempo;
arriba ya a edá,
ta que a cantal
siga mananzial,
de enrastrar as nuestras bidas
y entonar as bozes.

Dende as blancas tucas an adorme a nieu
dica os plans royos que cuna o aire azul,
un claro zielo enzinde, con a fren en o augua,
as suyas coronas radiáns de luz.

Obriamos as finestras, que cante a nuei,
y ro ritmo d'a bida, en rueda de amor,
se estreitaran as almas, pilladas d'a maitineta.
Brilé a esperanza, se obrian os camíns
en a tierra grabe un corazón.

¡Luz d'Aragón, torre a ro aire, campana de soledá!
¡Que a tuya algaria cotine, río sin muga, a tuya ragón.a tuya berdá!
Benzedor de tanto ixupliu, recordanza de eternidá,
lugar d'o grandaria d'ombres y mullers, ¡Aragón, bibirás!

Tierra ubierta, lugar gran, Aragón!
¡O mio pais, O mio pais, Aragón!