Iluntzean

egunero bezela gehiegi pintatzen da
aurpegiko sufrimendua estali nahiean
ispiluen aurrean aurkitu ezinean
izan nahi zuena astuta

burua, botaka
institutoko garaia pareta
atzean erretako kanutoa
barruan, ohiuka
portale ilun haretan mutilari emandako lehen muxua

ilusio galduak irrifar behartuak
jipoitutako bihotzean mindute eztanda
sentitzeko ezina zauri guztiak mina
geroari jaurte tiratuz
isilik irauten betiko minimoetan
eguna iluntzean
mundakako portuan zigarro bat eskuan
urrutira ihesi doa olatu gainean
bere izarra aurkitu gehiago ez sufritu
irrifarre egin bizirik sentitu
mundakako portuan zigarro bat eskuan
urrutira ihesi doa olatu gainean
bere izarra aurkitu gehiago ez sufritu
irrifarre egin bizirik sentitu
mundakako portuan zigarro bat eskuan
urrutira ihesi doa olatu gainean
bere izarra aurkitu gehiago ez sufritu
berriro sinestu bizirik sentitu